สเตฟาโน สบรูลี ช่างภาพชาวอิตาลี ตามบันทึกภาพความยากลำบากที่ผู้พิการทางสายตาต้องเผชิญขณะปรับตัวใช้ชีวิตในโลกยุคโควิด-19 ที่ต้องรักษาระยะห่างทางสังคม
อิตาลีเป็นประเทศหนึ่งที่เผชิญกับวิกฤตโควิด-19 หนักและนานที่สุดในโลก
นี่คือภาพและเรื่องราวของผู้พิการทางสายตาบางส่วนที่สบรูลีได้ไปเจอมาระหว่างเดือน มี.ค. ถึง มิ.ย.
ลูซิลลา อายุ 55 ปี
ลูซิลลา เป็นประติมากรและอาจารย์สอนประวัติศาสตร์ศิลปะ
“ฉันมักจะนับก้าวเอาเวลาไปไหนมาไหน เพราะฉะนั้นถ้าคุณเปลี่ยนแปลงอะไรระหว่างทาง ฉันจะหลงทาง”
เธอบอกว่ายังไม่ได้ออกไปซื้อของ มีการเปลี่ยนแปลงทางเข้า-ออกที่สถานีรถไฟใต้ดินที่เธอใช้ และนี่จะทำให้เธอเดินทางยากลำบากมากขึ้น
ลอเรนโซและฟรานเชสโก ฝาแฝดวัย 13 ปี
ลอเรนโซชอบตีกลอง ส่วนฟรานเชสโกชอบร้องเพลง แต่หลังการล็อกดาวน์ พวกเขาก็ไม่ได้ไปเรียนดนตรีอีกเลย
ฝาแฝดคู่นี้ตาบอดทั้งคู่และมักจะนั่งเล่นและร้องเพลงกันจนพระอาทิตย์ตกดิน
นอกจากไม่ได้ทำกิจกรรมที่โรงเรียนแล้ว ครูผู้คอยช่วยเหลือพวกเขาเป็นพิเศษก็ไม่สามารถมาหาที่บ้านได้ ต้องอาศัยแม่และยายช่วยเหลือแทน
พวกเขาไม่สามารถใช้ชีวิตอย่างเป็นอิสระได้ และการเว้นระยะห่างทางสังคมอาจทำให้พวกเขาแปลกแยกจากสังคมมากขึ้น
แอนนา ยายของพวกเขา บอกว่าหลาน ๆ ควรเป็นกลุ่มคนที่ได้รับการดูแลเป็นอันดับแรก ๆ ไม่ใช่เป็นกลุ่มสุดท้าย
ซิโมนา อายุ 35 ปี
ซิโมนา เคยใช้ชีวิตอย่างอิสระไม่เคยต้องพึ่งใคร เธอออกจากบ้าน ไปทำงาน ไปหาเพื่อนได้อย่างสบายใจ
แต่ตอนนี้ เธอไม่ได้ออกไปไหนมาหลายเดือนแล้ว
“ฉันต้องบอกเลยว่าความคิดเรื่องจะออกจากบ้านทำให้ฉันรู้สึกวิตกกังวล” ซิโมนาเล่า
เธอกลัวว่าจะหลงทางเพราะว่าตอนนี้ทางเข้า-ออกสถานีรถไฟใต้ดินที่ใช้อยู่ถูกปรับเปลี่ยนไปหมดตามมาตรการรักษาระยะห่างทางสังคม
เอตโตเร อายุ 50 ปี
เอตโตเรมีความพิการทางสายตาบางส่วน แต่ก็สามารถพึ่งตัวเองได้อย่างสมบูรณ์ เขาทำงานเกี่ยวกับบริการดูแลคนที่มีความพิการในแบบเดียวกับเขา
นอกจากความรู้สึกโดดเดี่ยวแล้ว เอตโตเรบอกว่าเขาพอรับมือกับการล็อกดาวน์ได้
แต่ตอนนี้เริ่มมีอุปสรรคเวลาไปซื้อของ เขาต้องใช้เวลานานเวลามองหาว่าจะซื้ออะไร หรือการดูวันหมดอายุ และราคา และกังวลว่าคนจะกดดันให้เขาทำอะไรให้เร็วขึ้น
นอกจากนี้ การใช้หน้ากากอนามัยยังทำให้แว่นตาเขาเป็นฝ้าด้วย และการใช้ถุงมือก็ยิ่งทำให้ทำอะไรไม่ค่อยถนัดเหมือนเก่า
มัตเตโอ อายุ 32 ปี
โดยปกติแล้ว มัตเตโอนั่งรถบัสไปออฟฟิศทุกวัน เขาอาศัยอยู่กับพ่อแม่และพี่ชายสองคนในบ้านหลังเล็ก ๆ
การล็อกดาวน์ทำให้ทุกอย่างยุ่งยากไปหมด การทำงานจากบ้านทำให้เขาต้องอยู่ในที่แคบ ๆ ตลอดเวลา
เขาอยากจะกลับไปทำงานที่ออฟฟิศให้เร็วที่สุด
มาร์โก อายุ 31
มาร์โก พิการทางสายตาบางส่วน
เขาชอบเล่นกีฬา และได้รับเลือกให้เป็นตัวแทนอิตาลีในการแข่งขันเซิร์ฟคนพิการในรายการแข่งขันชิงแชมป์โลกที่แคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกา แต่แล้วก็เกิดการระบาดใหญ่
เขาใช้ชีวิตแบบไม่ต้องพึ่งใครโดยมีสุนัขนำทางคอยช่วย
แต่ในช่วงล็อกดาวน์ เขาไม่สามารถพาสุนัขไปออกกำลังกายในสวนสาธารณะได้
“สุนัขนำทางต้องสุขภาพแข็งแรง เพราะถ้ามันป่วย มันก็ไม่สามารถช่วยผมได้”
แอนเจลินา อายุ 90 ปี
แอนเจลินา อาศัยอยู่ในบ้านพักคนชรา
การมีญาติมาเยี่ยมทำให้เธอมีความสุข แต่ตอนนี้มีการจำกัดจำนวนคนและเวลาในการเยี่ยมเพื่อป้องกันการระบาดของไวรัสโคโรนาสายพันธุ์ใหม่
อารีอานา อายุ 31 ปี และสเตฟาโน อายุ 45 ปี
อารีอานา ตาบอด ส่วนสามีของเธอ สเตฟาโน พิการทางสายตาบางส่วน พวกเขาจับมือกันเสมอและมีสุนัขนำทางคอยช่วยเหลือ
หลังจากเกิดการระบาดใหญ่ พวกเขาต้องย้ายไปอยู่บ้านแม่ของอารีอานา
อารีอานาบอกว่า ผลดีอย่างหนึ่งของการระบาดใหญ่คือ ต่อไปนี้ ความกังวลเรื่องติดเชื้อน่าจะทำให้คนเดินอย่างระมัดระวังไม่มาชนพวกเขาแล้ว และไม่เล่นกับสุนัขนำทางเธออีก
แอนโทนี อายุ 31 ปี
แอนโทนี ตาบอดมา 9 ปีแล้ว เขาคิดถึงแฟนสาวที่อาศัยอยู่อีกฟากหนึ่งของเมือง
เขาสามารถใช้ไม้นำทางได้ดี และรักษาระยะห่างจากคนได้
“แต่มันจะยุ่งยากเมื่อผมต้องการความช่วยเหลือ หรือต้องให้ใครสักคนนำทาง”
เขาหวังว่าคนที่ต้องพบเจอในแต่ละวันต่อจากนี้จะมีความเข้าอกเข้าใจในสถานการณ์ของเขา